Jak przygotować dziecko na spotkanie z przedszkolem?
Jak przygotować dziecko na spotkanie z przedszkolem?
Dojrzałość przedszkolna to taki stopień rozwoju fizycznego, umysłowego, społeczno - emocjonalnego, który pozwala dziecku na pozostawianie go w przedszkolu pod opieką nauczycielki i jego współuczestniczenie w zabawach i innych działaniach edukacyjnych.
Posiadanie tzw. dojrzałości przedszkolnej umożliwia dziecku:
- zaspokajanie potrzeb własnych w tym środowisku;
- spełnienie przez dziecko stawianych mu wymagań.
Dzieci różnią się poziomem zdolności przystosowawczych.Jedne łatwo adaptują się w nowym środowisku, drugie mają problemy z adaptacją. Dlaczego tak się dzieję? Odpowiedź nie jest jednoznaczna.
Badania psychologiczne wykazały, że istnieje związek pomiędzy przystosowaniem się małego dziecka do przedszkola, a środowiskiem, w którym było wychowywane i systemem wychowawczym rodziców:
- zaspokajanie potrzeb dziecka w domu, potrzeb fizycznych i psychicznych, a przede wszystkim potrzeby bezpieczeństwa daje szansę, że w nowym otoczeniu maluch nie będzie przejawiał postaw lękowych;
- rodzic stawiający dziecku wyraźne granice funkcjonowania, dokładnie określający co dziecku wolno, a czego nie, wpływa pozytywnie na kształtowanie się umiejętności adaptacyjnych dziecka;
- rodzic, który stopniowo przyzwyczaja dziecko do przebywania pod opieką osób trzecich (np. dziadków, cioci, sąsiadki, znajomych), pozwala dziecku na zdobywanie nowych doświadczeń;
- rodzic rozmawiający z dzieckiem o przedszkolu w sposób pozytywny, ułatwia dziecku adaptację;
- rodzic straszący dziecko przedszkolem, gdy jest niegrzeczne, popełnia poważny błąd wychowawczy;
- dziecko jest otwarte na wszystkie docierające do niego bodźce ( nie potrafi ich selekcjonować, bronić się przed nimi). Wchłania także nasze nastroje np. jeśli rodzic jest zdenerwowany, nieprzygotowany psychicznie do rozstania z dzieckiem - maluszek odbiera informację, że czeka je coś złego;
- ważne jest mówienie dziecku prawdy i dotrzymywanie obietnic; jeśli nie są w stanie Państwo odebrać dziecka o wcześniej ustalonej z nim porze, nie można mu tego obiecywać, bo dziecko szybko zorientuje się w rytmie przedszkolnego dnia i może czuć się oszukane;
- rodzice muszą zdawać sobie sprawę z tego, ze przedszkole jest dla dziecka obcym miejscem, dlatego dobrze byłoby to miejsce poznać w proponowanym przez przedszkole programie adaptacyjnym (w sierpniu);
- należy usamodzielniać dziecko, nie wyręczając go we wszystkim, dać mu czas na umycie się, ubranie się, zjedzenie posiłku itp. ( jeśli stwarza się odpowiednie warunki) dziecko naprawdę wiele potrafi zrobić samo, a samodzielne dziecko czuje się bezpieczniej;
- można pomóc też dziecku stwarzając mu możliwość kontaktowania się z rówieśnikami, by potrafiło przezwyciężyć swój dziecięcy egoizm i kształtować pozytywny stosunek do innych. Wspólne zabawy ośmielają i ułatwiają potem kontakty z innymi;
Jeśli mimo podjętych wysiłków dziecko bedzie rozpaczać przy rozstaniach, a w ciągu dnia przedszkolnego pojawią się reakcje nerwicowe lub dziecko nie chce się bawić, jest apatyczne, siedzi w kącie, popłakuje, nie bierze udziału w żadnych zajęciach z innymi dziećmi, lub pojawiają się inne niepokojące objawy np. nocne moczenie, dziecko wymiotuje, a nawet w domu nie che nic jeść itp, na pewno warto zasięgnąć porady psychologa, pedagoga lub lekarza, bo jest to sygnał, że dziecko nie osiągnęło dojrzałości przedszkolnej i ma problemy z adaptacją.
Chwalcie Państwo głośno swoje dziecko - także za zwykłe, codzienne osiągnięcia - nabierze ono wtedy wiary we własne możliwości.